M'n krachten oefenen....

Dawn schrok even omdat ze niets meer zag.
ze hoorde toen de stem en dacht na.
"eum.... een vage meneer??? nee grapje ik denk dat je Kovu bent".
ze grinnikte en legde haar armen over elkaar.
"weetje ik zie nou niks" zei ze droog.
ze zwiepte met der staart en der oortjes hingen droog naar beneden.....

Tasunke spring achter hem aan..'Euhhm jezelf ?'Zei hij lollig.Hij keek wat rond de bomen,Het gras.Voor dat Kovu zijn handen weg zou halen veranderde hij in een zwarte wolf.

''fout! ik ben een moordernaar, grom grom..'' zei hij dom. ''nee grapje ik ben Kovu wel'' zei hij toen met een normale stem en haalde zijn handen voor haar ogen weg. Hij ging weer rustig naast haar zitten en keek haar met een flauwe glimlach aan.

Dawn keek droog naar Kovu.
ze grinnikte toen voor de eerste keer.
"grappig hoor" ze glimlachte.
"als je een moordenaar was was je allang aan mijn klauw geregen".
haar klauw verscheen en grijnsde vals.
toen verdween ie weer en ze grinnikte.
"wie was dat eigenlijk???" vroeg ze toen....

Tasunke liep naar Dawn toe.Zijn beurt om haar te neppen.Hij gaf een korte bijna niet te zien knikje naar Kovu dat hij zijn mond moest houden over wie hij was.Hij keek Dawn in de ogen.

Kovu keek droog naar Tasunke. Waarom zou hij naar een vreemde luisteren? ''kijk maar achter je'' zei Kovu droogjes tegen Dawn en hij keek zelf rustig naar de lucht.

Dawn keek naar Kovu en glimlachte.
Dawn keek om naar Tasunke en sprong van de rots.
ze liep om hem heen en haar ogen gleden over hem heen.
"en wie ben jij???" vroeg ze een beetje droog.
ze sprong weer op de rots en zwiepte rustig met der staart.
haar oortjes stonden rechtop en ze keek even naar de sterren.
toen keek ze weer vragend naar de jongen en geeuwde ze even....

'Je grootste nachtmerrie.'Zei hij met een glimlach.Hij veranderde in een mens en stak zijn handen in zijn zakken.'Tasunke..'Zei hij.'Wie zijn jullie trouwens ?'Zei hij.

Dawn grijnsde en schoot in de lach.
"grootste nachtmerrie??? die zit al naast me".
ze keek plagerig naar Kovu en grinnikte.
"nee grapje hoor volgens mij heb ik geen grootste nachtmerrie".
ze keek toen weer droog naar Tasunke.
"Dawn" zei ze kortaf en kil.
ze zwiepte met der staart en der oortjes stonden nog steeds rechtop.....

''oehw ik ben ook zo bang he..'' zei Kovu sarcastisch en keek niet op of om. Hij vondt Tasunke een beetje vaag. ''Kovu..'' zei hij daarna kortaf als antwoord op zijn vraag wie hij was.

Dawn keek naar Kovu en toen naar Tasunke.
ze keek toen naar de maan en glimlachte lichtjes.
ze zuchte diep en geeuwde.
haar oortjes gingen slap hangen en der staart zwiepte doelloos.
ze rekte zich uit en ging op de rots liggen.....

Tasunke ging zitten.Hij staarde voor zich uit.'Oké..'Zei hij.Hij keek naar Kovu en toen naar Dawn.Hij zuchtte.

Kovu keek even naar Dawn die nu op de rots lag. Hij zuchtte even en keek toen vanuit zijn ooghoeken naar Tasunke. Hij keek daarna naar de lucht. Naar de sterren en de maan met dezelfde gedachten weer of er nou leven zou zijn of niet. Of zou het toch waar zijn dat doden sterren werden? Hij betwijfelde of alle mensen dat werden als het zal zo was.

Dawn ging maar weer rechtop zitten en geeuwde.
ze keek naar Kovu die blijkbaar aan iets dacht.
hij keek naar de sterren dus daar zou het wel over gaan.
"is er iets???" vroeg ze toen zacht.
ze keek even naar Tasunke en toen weer naar de maan.
een kleine glimlach speelde om haar mond....

Kovu keek op toen hij de stem van Dawn hoorde. Hij keek haar aan en zuchtte even. Hij glimlachtte lichtjes naar haar en hij keek daarna weer naar de sterren. ''ik vroeg me af of de doden sterren worden en of er daarboven nog ergens ander leven is'' zei hij zacht. Het klonk best stom eigenlijk en hij schudde zijn hoofd even. Wat moest Dawn nu wel niet van hem denken?

Dawn keek naar Kovu en dacht na.
"nu je het zegt.... ik dacht er ook wel is over na wat daar boven is/was".
ze zuchte diep en keek naar de sterren.
"een ding weet ik zeker als je er naar kijkt word je er rustig van".
ze glimlachte lichtjes en haar staart lag nu stil.
haar oortjes hingen ontspannen naar beneden.....

Kovu keek haar aan en knikte. '''dat is één ding waar je zowiezo gelijk in hebt'' zei hij rustig en glimlachtte naar haar. Hij was blij dat hij Dawn had ontmoet. Ze was ongeveer net zoals hij. Ze hield van de stilte maar toch was ze iemand waar je ook lol mee kon maken. Zo'n persoon was Kovu ook ongveer. Kovu ging na een tijdje liggen op de rots en legde zijn handen onder zijn hoofd.

Dawn glimlachte en keek naar de sterren.
ze keek naar hem en toen weer naar de maan.
ze dacht eindelijk iemand ontmoet waar ik goed mee om kan gaan.
ze glimlachte even en keek even naar het gras en naar de bomen.
het was er doodstil en dat was ook fijn vond ze.
ze had liever rust dan honderde mensen om haar heen.
ze keek weer naar de sterren die mooi schitterde......

Kovu keek naar de lucht en luisterde naar de wind en de geluiden die uit het bos kwamen. De uilen die hun nachtzang zongen en de krekels die hun lieden lieten horen. Kovu keek naar Dawn en sloot daarna zijn ogen even. Hij haalde diep adem en hij voelde de best koude rots in zijn rug. Hij lag nog steeds rustig op de rots met zijn ogen gesloten.

Dawn was even er niet bij met haar gedachte.
ze hoorde ook de geluiden de krekels enzo.
ze keek toen even om haar heen en glimlachte lichtjes.
luisterend naar de uilen keek ze nog rond.
ze geeuwde en keek naar Kovu.
"slaapkop" zei ze zacht zodat als ie aan het slapen was niet wakker werd.
ze grinnikte zacht en keek nog even naar de sterren.....

Kovu opende een oog en keek rustig naar Dawn. ''ik slaap nog niet hoor'' zei hij en grinnikte. Hij keek even naast zich naar de wolf oftewel Tasunke en zuchtte diep. Hij keek daarna naar Dawn en zijn blik bleef vanzelf bij haar hangen.

Dawn schrok uit der gedachte.
ze keek naar Kovu en glimlachte.
"ooo ik d8 van wel" ze glimlachte lichtjes.
ze keek ook even naar Tasunke en toen weer even naar de sterren.
ze voelde zich zo rustig en het was ook zo fijn stil.
toen keek ze weer naar Kovu.
ze zag dat hij naar der keek "is er iets???" vroeg ze een beetje nieuwsgierig....

Kovu schudde zijn hoofd even en zuchtte. Hij had nu pas door dat het vast op staren had geleken. Hij keek snel naar de lucht. ''nee er is niets..'' zei hij automatisch zacht omdat het nacht was.

Dawn keek naar hem en grinnikte.
"oke dan" ze keek naar boven.
ze stond op en keek naar de boom en sprong erin.
ze zwiepte met der staart en der oortjes stonden naar voren.
ze ging op de tak staan en balanceerde.
ze sprong van tak tot tak en grijnsde.
alleen ze stapte mis en viel naar beneden in het gras.....

Kovu bleef rustig zitten en hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar Dawn maar daarna keek hij rustig naar de lucht. Ineens hoorde hij een plof in het gras en hij keek verbaasd op. Hij ging recht zitten en zag Dawn op de grond. Hij liep snel naar haar toe en trok haar voorzichtig overreind. ''gaat het?'' vroeg hij.